Ronald Mc Donald Kinderfonds: “Je ouder aan je zijde maakt het verschil”

Gerard (83) moest als vierjarig kind naar het ziekenhuis voor een medische ingreep. “Ik weet nu nog hoe spannend ik het daar vond. Wat was ik blij dat mijn moeder bij me was.” Omdat hij ieder ziek kind de aanwezigheid van een ouder gunt, heeft Gerard het Ronald McDonald Huis in Amsterdam opgenomen in zijn testament.

“Als je ziek bent, wil je als kind je ouders dicht bij je hebben,” vertelt Gerard. “Ik denk dat dat een wereld van verschil maakt. De herinnering die ik heb van mezelf als vierjarig kind, ineens in het ziekenhuis, staat me nog zo goed bij. Zo’n vreemde omgeving, om me heen waren kinderen aan het huilen en de zuster was heel streng voor me. Wat was ik blij dat mijn moeder dicht bij me was. Die houvast wil ik ieder kind geven. Ook als ik er straks niet meer ben. Daarom heb ik het Ronald McDonald Huis in Amsterdam opgenomen in mijn testament.”

“Het Ronald McDonald Huis als goed doel voelt voor mij heel dichtbij. Daarom is het een logische keuze. Ik ben geboren en opgegroeid in Amsterdam. Mijn beide kinderen zijn geboren in het VU medisch centrum, ik heb in Amsterdam gestudeerd en ik heb altijd in die buurt gewoond. Ik vind het fijn dat ik geld nalaat aan een doel dat lokaal zoveel impact maakt. Bovendien krijgen de Ronald McDonald Huizen geen subsidie van de overheid, dus ze kunnen het geld goed gebruiken. En ik vind het fijn dat er zoveel vrijwilligers werken. Dat geeft mij het vertrouwen dat mijn geld goed besteed wordt.”

“Als je er na een scheiding of na het overlijden van je partner ineens alleen voorstaat, komt er een moment dat je na gaat denken over financiële vragen: wat wil ik regelen voor mijn nalatenschap? Het geeft me rust om daarin mijn zaken goed geregeld te hebben. Ik ben iemand die de regie wil houden, altijd al. Waarom zou ik andere mensen opzadelen met mijn nalatenschap, terwijl ik die beslissingen nu zelf met mijn goede verstand kan maken? Nu is mijn nalatenschap keurig in orde. En als ik er niet meer ben, kunnen zieke kinderen hun ouders nog steeds dicht bij zich hebben.”