Liliane Fonds

In 1976 bezoekt Liliane Brekelmans-Gronert voor het eerst in bijna 40 jaar haar geboorte-eiland Sumatra (Indonesië). Overspoeld door herinneringen aan haar kindertijd is ze diep getroffen door haar toevallige ontmoeting met Agnes, een jonge Indonesische die net als zijzelf als gevolg van polio een handicap heeft aan haar benen. Maar anders dan Liliane heeft Agnes nooit de kans gekregen om zich te ontwikkelen. Ze is door haar familie naar een weeshuis gebracht, waar Nederlandse zusters zich om haar bekommeren.
Juist omdat Liliane zichzelf herkent in Agnes, weet ze hoe belangrijk het is dat het meisje haar eigen kracht ontdekt en dat ze zelfredzaam wordt. Liliane wil haar op weg helpen en klopt, terug in Nederland, aan bij een aantal ontwikkelingsorganisaties. Als blijkt dat er in Nederland geen organisatie is die zich bezighoudt met individuele hulp, gaan Liliane en haar man zelf sparen. Vrienden en familieleden sparen mee.

Als ze ruim 100 gulden (45 euro) bij elkaar hebben, maakt Liliane het geld over naar de zusters waar Agnes verblijft. Die schaffen van het geld een naaimachine aan. Niet alleen Agnes maar ook andere meisjes met een handicap die in het weeshuis wonen – onder wie Agnes’ vriendin Meliana – leren werken met de machine.
Liliane blijft het wel en wee van de meisjes volgen en spant zich in voor aanvullende hulp. Inmiddels krijgt ze ook hulpaanvragen uit andere landen. Het sparen houdt niet meer op. Het is het begin van de Stichting Liliane Fonds, die op 14 maart 1980 wordt opgericht.