In gesprek met Henk van Veen

Henk van Veen en Inge Huitinga (directeur Hersenbank voor MS) kennen elkaar sinds ze samen hebben gewerkt aan een informatieve film die jaren geleden over de Hersenbank voor MS is gemaakt. Henk, die meer dan 20 jaar MS heeft, is dan ook zelf geregistreerd als hersendonor, net als zijn moeder. “Mijn moeder is overleden en heeft haar hersenen gedoneerd. Eerst wilde ze niet maar nadat ik zei ‘dat is voor mij belangrijk, maar voor onze kleinkinderen nog meer’, heeft ze zich toch geregistreerd.” 

“En daar zijn we heel blij mee”, zegt Inge. “Er is een tekort aan donoren met gezonde hersenen, waar we hersenen van mensen met MS mee kunnen vergelijken. Het is ook wel verwarrend, want er is nu een nieuwe donorwet waarmee iedereen automatisch orgaandonor is. Maar dat is alleen voor orgaantransplantaties. Als mensen hersenen willen doneren aan de wetenschap, moeten ze zich echt apart bij ons registreren.”

Met de hersenen die gedoneerd worden aan de Hersenbank voor MS wordt onderzoek gedaan, o.a. ook door Inge. Henk vraagt zich af hoe Inge daar is ingerold. Inge vertelt: “Toen ik begon met het onderzoek was dat voor mij, met alle respect, een Walhalla, waanzinnig interessant. Pas later begreep ik de patiënt die er achter zit. Zo heb ik van jou geleerd, Henk, wat een ernstig beloop van MS met zich meebrengt. Helaas. Maar we werken keihard. Ik denk dat een middel om de progressie van MS te remmen binnen 10 jaar haalbaar is.” Henk: “Ik hoop dat het op tijd komt, maar ik acht jullie heel hoog. Ik vind dat jullie net zoiets hebben als Columbus… je begint aan een tocht, je weet niet waar je uitkomt, maar je gaat door. Dat vind ik heel bewonderenswaardig.”

Daarin herkent Henk ook iets van zichzelf. Hij vertelt uitvoerig over hoe hij als medewerker van een baggerbedrijf een klus moest klaren in de Dode Zee in Jordanië en het benodigde materiaal daar moest zien te krijgen. “We moesten over een slechte weg met incourante bruggetjes door het gebergte met kleine riviertjes naar de Dode Zee. Jij wilt iets realiseren dat misschien in het verschiet ligt, maar niet zeker is. Iets soortgelijks had ik bij die baggerklus in Jordanië. Uiteindelijk is de klus geklaard met Nederlandse nuchterheid. Ik hoop zo dat jij ook in je missie slaagt.”

Als pratend blijken er meer overeenkomsten tussen Henk en Inge. Van de Noord-Hollandse geboortegrond tot muzieksmaak (er is een gedeelde liefde voor de Beatles en klassiek). Hun inspiratiebronnen zijn wel anders. Henk noemt Johan Cruijff. Ook Henk heeft gevoetbald, maar Johan heeft hij net gemist. “Had ik maar iets meer mijn best gedaan!” Voor Inge is haar inspiratiebron Dick Swaab. “Zonder enige twijfel. Ik was nog student toen ik een interview met Dick Swaab hoorde en op dat moment dacht ‘ik word hersenonderzoeker’.”